Marokko

Meeting in Marrakech
Salaam aleikum, ahlan wa sahlan in Marrakech! Welkom in de Rode Stad. Een klinkende naam en een bruisende levensader: dat vraagt om een meet & greet met de andere leden van je reis, en waar kan je dat beter doen dan in een authentieke stad die blinkt van de sfeer. Dan sta je ongetwijfeld al te popelen om de stad in te trekken. We gaan eerst op zoek naar het schitterende Jemaa El-Fnaaplein: het kloppende hart van Marrakech en een cultuurbad grand cru! Een Arabisch sprookje met zangers, muzikanten, slangenbezweerders, acrobaten, astrologen, waarzeggers... you name it! Een mix van kleurtjes, geurtjes en geluiden vanop één van de sfeervolle terrasjes, en een ideaal kader om de rest van je groep even uit te vragen.

Pour faire plaisir aux yeux!
Aaaaah ... Marrakech. Een 'touch' van de verfijnde Andalusische cultuur, want ooit hoofdstad van een rijk dat zich uitstrekte tot Zuid-Spanje. Met een de mystieke sfeer van een woestijnstad. Kortom: een pareltje! Tijd voor een heuse ontdekkingstocht denken wij dan! Op naar de belangrijkste bezienswaardigheden van de Rode Stad: de Koutoubiamoskee, de Ben Youssef Medersa, de Sa’adische graven, het Bahiapaleis, het Museum voor Marokkaanse kunst … Natuurlijk mogen we de soeks niet vergeten, levendige wespennesten waar kruiden en kleuren je zintuigen op scherp stellen! Eén van de mooie winkeltjes induiken? 'Pour faire plaisir aux yeux': mais oui bien sûr! ! 's Avonds time to relax op de zweverige tonen van Arabische volksmuziek, of met je mond vol tapas in één van de moderne lounge-restaurantjes.

Berbers en bergen
We hoppen het busje op en zetten ons schrap voor een rit door dorre velden. In de verte doemt het Atlas-gebergte op. We komen aan in Imi Oughlad, het startpunt van de trekking, gelegen op 1400 meter aan de voet van het Atlas-gebergte. In de valleien van deze bergketen leven de berbers: een volk van boeren en herders die duidelijk verschillen van hun Arabische landgenoten. We maken er kennis met de ezeldrijvers en hun ezels. In plaats van naar de begeleider, leggen we ons oor ook best te lusiter bij deze ezels. Ze hebben flink wat ervaring op dit terrein. We beginnen aan het eerste traject en blijven stappen tot we op 1900 meter hoogte zitten. Overnachting bij de inwoners van het dorpje Gliz.

Door de vallei van Imnane
We verlaten de vallei van Ousertek en trekken verder door de prachtige vallei van Imnane. Onderweg passeren we verschillende sfeervolle bergdorpjes die tegen de hellingen zijn aangebouwd. Alsof ze de tribune vormen voor een spannende voetbalmatch in de vallei. Maar veel spanning gaan we hier niet vinden. Het lijkt wel of we teruggaan in de tijd: binnen in de uit leem opgetrokken huizen gaat het berberleven gezapig en ongestoord zijn traditionele gang. De mensen hier zijn van mening dat ze alles hebben om gelukkig te zijn. Iets dat we snel begrijpen. We komen aan in Ouanskara (2050 m) waar we slapen.

Tizi n’Tamatert en de vallei van Aït Mizane
Via smalle ezelpaden (ook minder smalle ezels kunnen er langs) zetten we de tocht verder doorheen een spectaculaire en erg gevarieerde omgeving: heuvels uit rode aarde begroeid met groene dennen en olijfbomen. Bij deze weidse vergezichten willen we onze fototoestellen en smartphonecamera's wel al eens aan het werk zetten. Met op de achtergrond het massieve silhouet van de Atlastoppen beklimmen we de col van Tizi n’Tamatert (2279 m) vanwaar we een zicht hebben op de schitterende vallei van Aït Mizane. Na een lange afdaling en een korte klim arriveren we in Imlil. Lekker bezweet kruipen we bij elkaar in het busje richting Marrakech.

Contrast in het kwadraat
We verlaten opnieuw het labyrint dat we ook wel Marrakech noemen, en vertrekken vroeg voor een rit van 270 km westwaarts richting Tilit, het dorp waar onze zoektocht naar de zilte zeegeur van de Atlantische Oceaan start. Deze keer geen ezels die ons vergezellen, maar kamelen. Ruil die stadskledij snel nog om voor het meer sportieve werk, en smeer die beentjes in voor een zalige tocht over zeezand en rotsformaties langs de kust naar het vissersdorpje Imarditsen waar we onze bivak voor de nacht installeren.

Op maagdelijke stranden, onder fonkelende sterren
Met de wind in de haren en op een aangenaam tempo gaan we op stap, de bagage gepakt op de rug van de kamelen. Eerlijk is eerlijk: ze hebben maar één bult, dus zijn het eigenlijk dromedarissen. We wandelen over prachtige kliffen en langs vissersplaatsjes met slechts een handvol huizen. In het barre achterland zie je argania-bomen - al dan niet met geiten erin! - waarvan de vruchten de kostbare arganolie voortbrengen. Op ons pad liggen ook enkele marabouts, witte grafhuisjes van lokale heiligen, te blinken in de zon. Soms lopen we urenlang over eindeloze maagdelijke stranden, soms kunnen we pootjebaden of zwemmen in de oceaan. En hoe beter de dag afsluiten dan met een heerlijke maaltijd die voor ons klaargemaakt wordt. Onze bivakplaatsen liggen idyllisch langs de zee en laten ons genieten van zonsondergangen en sterrenhemels die met elkaar wedijveren in schoonheid.

Even uitblazen in Sidi Kaouki
Dag tien, we naderen het einde van de tocht. Mark our words: het zalige rustige gevoel van de voorbije dagen gaan we nog missen, geniet er dus nog van zoveel als je kan! We willen je anderzijds geen zand in de ogen strooien, Sidi Kaouki, het eindpunt van onze tocht, is een prachtig plekje aan de kust. Een hemel voor wind- en watersporters. Daar kijken we dus ook naar uit! Gemengde gevoelens dus ... We nestelen ons in een gezellig hotelletje vlakbij het strand.

Bezoek aan Essaouira
Essaouira ligt op zo'n 20 km van Sidi Kaouki en is een relaxed en mooi versterkt kuststadje met witgekalkte huizen, blauwe deuren en pleintjes vol met bloemen. Een vissershaven, een medina die erkend is tot UNESCO-werelderfgoed, en een van de opnamelocaties van 'Game of Thrones' (waar het de stad 'Astapor' moest voorstellen). Weinig plaatsjes zijn zo gezellig om in te verdwalen. Het is eens wat anders dan Blankenberge of Knokke. Onze laatste nacht op Marokkaanse bodem brengen we opnieuw door in Sidi Kaouki.

Fin du voyage
Na een rustige ochtend aan het strand laten we zon, zee en strand voor wat ze zijn en begeven we ons richting luchthaven. Aan elk sprookje komt een eind, en in ons geval brengt dat nog een ruilhandel van facebookprofielen en foto's in gang. Zit de reis er nu officieel op? Niet noodzakelijk, er is natuurlijk nog altijd de toegevoegde tijd (lees: een reünie).