Dag 1
Ier zijn we dan (Brussel > Dublin > Bunclody)
Bereid je voor op Ierland! Dat doe je best door al het overbodige speeksel door te slikken alvorens je de plaatsnamen probeert uit te spreken. Het kan ook geen kwaad om in België al eens een Irish pub binnen te stappen en je te laven met Guinness of vraag eens naar een snakebite. Op de korte vlucht naar Dublin kan je kennismaken met de andere Bootzers en vanuit het raampje op zoek gaan naar klavertjes vier. Na de landing worden we naar Bunclody gebracht. Dublin zal nog moeten wachten tot de laatste dag.
Overnachting in guesthouse in Bunclody
Dag 2
Knuppelpaadjes (Clonegal > Shillelagh)
De legendarische Wicklow Way begint (of eindigt als je vanuit Dublin start) in Clonegal. Een busje brengt ons naar de startplaats en off we go! We starten easy going door een brede vallei maar al snel zitten we in de bossen van Newry Forest of beklimmen we de heuvels Moilishe en Stookeen. We eindigen met een wandeling door het groene teletubbielandschap van Mungaculin en komen aan in Shillelagh. Een 17de eeuws dorpje waarvan de fonetische uitspraak niet op deze pagina past.
Weetje:
Een Shillelagh is ook de naam van een typisch Ierse wandelstok. De ‘wandelstok/knuppel’ werd ook gebruikt om op een gentlemanly manier een ruzie op te lossen. Het gepolijste uiteinde bleek namelijk uiterst geschikt om een argument iets minder subtiel over te brengen op iemands gezicht.
Tocht van 19.8 km - 499 m stijgen en 308 m dalen.
Overnachting in guesthouse
Dag 3
Sheep tricks (Shillelagh > Moyne)
Vandaag gaat het vlotjes. Dat komt misschien door je zelfgemaakte of gekochte Shillelagh maar ook omdat we alweer genieten van het golvende Ierse landschap onder onze voeten. Denk aan mistige bospaadjes, idylische landwegeltjes en een uitgestrekt oud en gezapig berglandschap. De weg leidt ons door de counties van Wexford en Carlow. Het zou ons niet verwonderen moest er onderweg een schaapje fotogeniek met ons meelopen of je stiekem de liedjes uit de Irish pub van gisteren mee aan het neuriën bent. De sfeer zit goed!
Weetje:
We passeren ook een typisch ringfort. Een fort in de vorm van een ring, jawel. Er liggen er nog zo’n 40.000 in Ierland en ze zijn zo’n goeie 1000 jaar oud. Dat ze hier graag muurtjes bouwen is duidelijk!
Tocht van 21.8 km - 513 m stijgen en 370 m dalen.
Overnachting in guesthouse
Dag 4
Het is hier Mooyne! (Moyne > Drumgoff)
The hills are alive with the sound of red deers! We wandelen zigzag door het Ierse heuvelland in een plaats die gekend staat voor zijn vele edelherten. En het gaat hert wanneer we de Croaghanmoira beklimmen. Een berg met prachtige uitzichten over de Ow- en Avonbeg-valleien. Deze etappe eindigt in ….*drumgeroffel*... Drumgoff!
Weetje:
De kale bergtop van Croaghanmoira kan je al van ver zien liggen. De locals hebben het mogelijks ook moeilijk met zijn naam want die noemen hem gewoon Moira.
Tocht van 24 km en 950m stijgen en 860m dalen.
Overnachting in guesthouse
Dag 5
Speciaal voor Glen en Kevin (en misschien Laragh, maar de kans is klein dat die in de groep zit) (Drumgoff > Laragh)
Weetje:
Glendalough is de ‘eenvoudige’ naam voor ‘'An Gleann Dha Locha’. Glen = dal. Dha = twee. Locha = meer.
We klimmen uit de Glenmalure-vallei en in het dal van de 2 meren. Als er een Kevin in de groep zit, mag die zijn selfiesmile bovenhalen want alles heet hier Kevin-something. Kevin was een kluizenaar maar hield wel van mooie en stevige bouwwerken. De 33 meter hoge toren staat mogelijks symboliek voor zijn eenzame bestaan. Een korte klim richting het noordoosten brengt ons in de Glenmacnass vallei en naar het einde van de tocht in het dorpje Laragh.
Tocht van 18 km en 560 m stijgen en dalen met een uitschieter over de Spinc heuvel.
Overnachting in guesthouse
Dag 6
Scarrrrrr (Laragh > Roundwood)
We zouden hier in het dal kunnen blijven. Maar als er een berg ligt met de naam Scarr, moeten we die wel beklimmen. Al is het maar om op het topje allemaal samen “Scarrrr” te roepen en te zien wie dit het langste volhoudt. Deze dag brengt ons langs lyrische plaatsen waarvan de namen enorm gezellig klinken. Paddock Hill, Oldbridge en de rivier Avonmore. De namen zijn waarschijnlijk zo gekozen om goed te klinken in de vele legende’s en volksverhalen uit de streek. Het donkere, verzonken Lough Dan spreekt verder tot de verbeelding en eindigen doen we in het hoogste dorp van Ierland, Roundwood (op 238m). We legden niet zoveel kilometers af, maar kunnen ‘s avonds dit Ierse gezegde wel appreciëren.”Tijd is een geweldige verteller.” Of dat andere Ierse gezegde: “In de hemel is er geen bier en daarom drinken we hier.”
Tocht van 15 km, 720 m stijgen en 500 m dalen.
Overnachting in guesthouse
Dag 7
Waterval met power (Roundwood > Enniskerry)
De laatste wandeling is de populairste etappe van de Wicklow Way en brengt ons van Roundwood naar Enniskerry.
De populariteit is deels te danken omdat Dublin in de buurt komt, maar ook door de aangename paadjes over de uitgestrekte open heides en langs het zadel tussen de glooiende White Hill en Djouce Mountain. Met zicht op zee! We leren hier waar het Guinness water vandaan komt als we langs de 120m hoge Powerscourt waterval afdalen naar de vallei van Glencree, richting Crone Woods. Vanuit de bossen is het nog 6km naar Enniskerry over rustige baantjes. Een uitlopertje van de enorm knappe 7-daagse Wicklow Way. Het laatste stukje naar Dublin doen we met een busje. Dan hebben we daar nog wat tijd om het Ierse nachtleven te verkennen of vroeg in bed te kruipen.
Tocht van 24km. Ongeveer 518 m stijgen en 590 m dalen.
Overnachting in guesthouse in Dublin
Dag 8
The Pale (Dublin)
In Dublin's fair city,
Where the girls are so pretty,
I first set my eyes on sweet Molly Malone,
As she wheeled her wheel-barrow,
Through streets broad and narrow,
Crying, "Cockles and mussels, alive, alive, oh!"
Dat liedje spookt heel de dag door je hoofd. Over de prettiness van de girls spreek ik mij niet uit, maar het standbeeld van sweet Molly Malone heeft in ieder geval na al die jaren nog een grote aantrekkingskracht. En ook de streets broad and narrow van deze energieke stad gaan we vandaag uitvoerig verkennen. Een hongertje stillen met Cockles en mussels of met een frisse ‘pint of the black stuff’! Awel ja! Vandaag voelen we ons helemaal alive, alive, oh!
‘s Avonds vliegen we terug naar Brussel. Met een klavertje vier in ons haar, kilometers in de benen, een restje Guinness in ons hoofd en Ierland in ons hart.
Weetje:
The Pale is de naam van de regio rond Dublin. Zo genoemd omdat er zoveel paaltjes staan om weiden af te bakenen.